Zoek & vind

Vorige week donderdag hoorde ik het nummer in het programma van Job de Wit, ik ben in de auto blijven zitten tot de afkondiging. Imogen Heap dus, met Hide And Seek. Ik ken haar van Blanket van Urban Species, zo'n triphopperig nummer uit begin jaren negentig. Ze heeft een maniertjesstem (die nog eens extra wordt benadrukt omdat Hide & Seek geen beats of bas kent, maar enkel uit stem en vervormer bestaat, denk O Superman van Laurie Anderson) waar ik eigenlijk een hekel aan heb (denk Dido en aanverwanten), maar er zijn van die momenten dat zo'n hese, overslaande, huilerige meisjesstem me diep raakt. Alsof er een weggestopte herinnering (die altijd met afwijzing te maken heeft) bovenkomt, inclusief verhelderend, zeg maar gerust troostend commentaar. Hide and Seek, geen idee waar het over gaat, maar het nummer heeft ook zo'n sfeer. Laatst voelde ik het een beetje bij They van Jem - wier album overigens net zo schaamteloos op de Dido-koper mikt als Speak for Yourself van Imogen Heap. Niet verder luisteren dus, maar wel Hide and Seek ondergaan.
[Linken via Yousendit niet gelukt, helaas. Even slsk'en dus]