The Living Legends

Kon ik woensdag j.l. dus Jorge Benjor afstrepen van mijn lijstje Levende Legendes Die Ik Nog Moet Zien, sinds gisteren (Supernatural Festival) zijn ook Bobby Byrd en Lonnie Liston Smith afgevinkt. Voor de uninformed: Byrd was jarenlang sidekick van James Brown (finest hour: James Brown Live at the Apollo II) en scoorde onder eigen naam een hit met I Know You Got Soul. Toetsenist Lonnie Liston Smith maakte door Rhodespiano's en ander spacey toetsenspel aangedreven souljazz, bekendste (en net als bij Byrd, veel gesampelde) nummers zijn Expansions en A Chance for Peace.
Byrd is 71, Smith is 64, en zonder respectloos te willen klinken, allebei natuurlijk past their prime. Lonnie trok de Paperdome (een overdekt podium dat wat weg had van het Autotron bij Rosmalen, maar dan een stuk kleiner) aanvankelijk strak vol, maar al na twee ellanlange nummers wandelde een substantieel deel van het publiek weer verder. Geluid was niet perfect, de zanger/percussionist klonk (mede daardoor) vals, Smith speelde niet op een echte Rhodes maar op een synth (al klonk dat niet heel anders, eigenlijk, maar hier speelde de muziekpurist even op), maar ging wel lekker te keer. Na twee nummers van pakweg acht minuten wist je 't echter wel.
Ook lang van stof was Kokolo, een afrobeatband uit New York, maar aanzienlijk pittiger. Uitgelaten presentatie, sterke nummers, goeie swing, net als Antibalas mixten ze de afro met latinelementen. Solo's werden beperkt gehouden, alles in het teken van het ritme. Ik roep vaak en hard dat ska de allerbeste dansmuziek is, daar begon ik gister in de World Latino tent wat aan te twijfelen.
En dan Bobby Byrd. Na een 18 minuten (ofzo)durende versie van I Know You Got Soul wist ik het wel, buiten de tent liep ik twee leden van Lefties Soul Connection tegen het lijf. Bassist Bram antwoorde bevestigend op mijn vraag of Bobby een pruik droeg, en vond de Duitse huurlingen van Byrd "een prima coverband, ze spelen de nootjes goed na", maar met èchte rauwe funk had 't al een stuk minder te maken. Klopt, maar een 71-jarige man zo zien stralen voor een propvolle tent, da's ook wat waard.
Terzijde: het bleef gelukkig droog gisteren, het festivalterrein was door de overvloedige regenval erg drassig en modderig geworden. Voor De Zwarte Cross geen probleem, voor een funky festival als SupNat helaas niet zo passend. Vrienden, kennissen en kleega's die ik tegenkwam hadden er minder last van, maar ik kwam al glibberend en glijdend niet zo in de festivalsfeer.

Lijst Levende Legendes Die Ik Nog Moet Zien (in de hoop dat de oude magie nog een keer opspeelt, dat ze geen parodie van zichzelf zijn, dat ze net zo de geest hebben gekregen als Al Green of Solomon Burke die op respectabele leeftijd kregen):

Isaac Hayes
Joao Gilberto
Astrud Gilberto
Tony Allen (gaat op Lowlands gebeuren, eindelijk dan)
Aretha Franklin
Sonny Rollins
Gregory Isaacs
Skatalites (al vraag ik me af hoeveel originele leden daar nu nog in zitten)
Funk Brothers (losvaste groep muzikanten die op een onafzienbare stapel Motown-hits speelden, waren ooit in Amsterdam, en ik ben gdvrrdmme niet gegaan!)
(wordt aangevuld)