Albums 2025

1. Rosalia - Lux.
Ergens las ik, toen single 'Berghain' net uit was, dat dit muziek was voor bij een hippe horlogereclame. En daar moest ik erg om lachen. Ook omdat het, tot op zekere hoogte, nog waar was ook. Het breiwerk van beats, klassieke muziek en Yves Tumor die Mike Tyson citeert , ja, je hoort het zo bij een kunstzinnig bedoelde commercial. Maar, het deed geen recht aan 'Berghain', en aan de rest van dit ongelooflijk mooie, grensverleggende album. Iets anders wat ik over 'Lux' las, was dat het zo 'menselijk' was. Als een reactie op alle door AI-uitgepoepte muziek, commercials (hee!), nep-videos en foto's. 'Be as human as possible', in deze AI-tijden. En dat is Rosalia, met echte emoties, echte muzikanten, echt goed & lang nagedacht en echt heel veel en heel hard gerepeteerd. Een plaat waar je naar kunt blijven luisteren, zoals de vorige van R. dat ook zijn.
2. Ze Ibarra - AFIM.
Stond lang bovenaan mijn virtuele klassement te glanzen. Geweldige flashback naar de gouden tijden van de Braziliaanse tropicalia, de mix van inheemse muziek, jazz, rock en psychedelica. Maar ook menselijk, echt ingespeeld, echt gezongen, echt bedacht en echt heel heel goed gemaakt.
3.Lou-Adriane Cassidy - Journal d'un loup garou.
Frans-Canadese zangeres die uitgebreid in eigen navel staart, met expressieve uitkomst, en vooral mooie popliedjes met soulrandje. Ze werd in eigen land al bedolven onder prijzen, hier kent natuurlijk niemand haar. En ze deed ook nog 's een waanzinnig mooi duet met Ariane Roy (kent ook niemand hier, zo zonde).
4. Ino Casablanca - Extasia.
Een in Spanje en Frankrijk opgegroeide rapper met Marokkaanse ouders, there's a first in my yearlist. Maar mon dieu wat een plaat! Rap, Braziliaanse muziek, woestijnrock, funk, het beweegt als een dolle. Tekstueel heb ik geen idee, daarvoor is mijn straat-Frans niet goed genoeg, maar wat ik er zo over las, is het allemaal dik in orde: persoonlijk, slim, taalgevoelig.
5. Nyron Higer - Nyron Higer.
Ook Braziliaans, maar iets heul anders dan Ze Ibarra. Spaarzamer, meer electronisch, effecten op de stem, meer een vroege ochtendplaat eigenlijk. Beetje jazzy ook, luister het eerste nummer. En hij fluit dus veel.
6. Say She She - Cut & Rewind.
Disco met een mening, met actie en reactie. Door drie oogverblindende stemmen. Helaas het concert moeten laten schieten wegens omstandigheden, ik hoop op een revanche.
7. Turnstile - Never Enough.
Zowaar weer 's een gitaarplaat in de lijst, en nog een heule harde ook. En met synthesizers, en pop, en 80s invloeden. En opruiende teksten. En liefde. Veel liefde. Ik zag ze ook live, en dat was hartverwarmend hard.
8. Julia Mestre - Maravilhosamente Bem.
Nog meer disco, nog meer Brazilië. Intrigerende plaat die ook retro klinkt, en modern. En gemaakt is door een groot talent en met charisma waar je blokken van kunt hakken. Te weinig gedraaid eigenlijk.
9. Coeur de Pirate - Cavale.
Ik vond er eerst niks aan, en toen vond ik er heel veel aan. Zo gaat dat soms. In de discografie van CdP misschien niet de sterkste plaat, het staat wmb net wat te licht op de voetjes, maar tóch weer verkocht, toch weer tickets gekocht voor de show volgend jaar.
10. Ensemble Altera/Christopher Lowry - Dazzling Light.
Afdeling klassiek, koorzang. Ik las hierover in een tiplijst van cultuurafgrazer Ted Gioia (leest zijn Substack!) en vond het werkelijk schit-te-rend. Kippenvelmuziek. Hemels. Deed me ook terugdenken aan de muziek in La Grande Bellezza.