Jaarlijst 2022

1. Rosalia - Motomami.
Lekker kris-kras door reggaeton en andere warme-stratenmuziek dansen, met af en toe een stop voor een zielbalsemend mooi flamenco-nummer. Een plaat waar ik maar geen genoeg van kreeg. Live ook superspannend.
2. La Feline - Tarbes.
Nee-hee, mijn fascinatie voor Franse zuchtmeisjes is nog niet over, verre van, en zeker als ze dit soort rijk geschakeerde platen maken zal die fascinatie nog wel even blijven. Intens, persoonlijk, divers. Prachtig, vooral.
3. Personal Trainer - Big Love Blanket.
Het was geen flauw jaar voor de NL popmuziek, en toen kwam deze plaat. God wat is deze band geweldig. Indie rock, vol ideeen, vol toewijding en inzet.
4. Silvana Estrada - Marchita.
Met dank aan Peter vd Ploeg van NRC, die hier razend enthousiast over was, en terecht. Mexicaanse zangeres, die de folk van haar land overtuigend en zoet (maar ondertussen...) brengt. Natuurlijk was het geen toeval dat ik op een nacht, op vakantie in Mexico, een liedje van Rosalia en Silvana op repeat hoorde, van de overkant van de straat.
5. Harry Styles - Harry's House.
Ja sorry. Of hoef ik me hier niet voor te excuseren? Pop, hele goede pop. Geniale pop, vooruit.
6. Juliette Armanet - Bruler le feu.
Ook al pop, maar dan met een dikke disco-dip. Niks sorry, lekkerrr.
7. Soft Pink Truth - Is It Going To Get Any Deeper Than This?
SPT is een naam die ik leerde kennen in de tijd dat ik nog behoorlijk veel over muziek blogde, en deze plaat maakt nostalgisch omdat veel dance terugverwijst naar het begin van de eeuwwisseling. Maar hij is ook opwindend, opzwepend en Moodymannerig - altijd een fijne referentie. Eigenlijk te weinig gedraaid, maar wel genoeg blijven hangen.
8. Marlon Williams - My Boy.
En toen werd ik op een nacht wakker en dacht ik: wacht eens even, was dat concert van Marlon Williams niet eerder vanávond? Ja dus. Zucht. Marlon schakelde door van zijn mooie Roy Orbison-huilplaat naar een veel opgewekter, dansbaarder geluid. En bleef gewoon geweldig. Live vast ook. Zucht.
9. Al-Qasar - Who Are We?
Volgens Spotify Wrapped heb ik deze plaat het meest gedraaid in 2022, zo zag ik maar weer. Bij herbeluistering snapt ik dat de combinatie van volume, Westafrikaanse desert rock, puntigheid en gasten als Lee Renaldo inderdaad veel draaien waard is. Dus ja.
10. Mon Doux Saigneur - Fleur de l'Age.
Franse pop, och mensen, het is toch zulke rijke muziek. Zelfs als een band als MDS een soort Britpopalbum probeert te maken, blijft het Frans als een baguette met brie. 'Shoegaze' is mijn single van het jaar - beste voorbeeld van wat ik hier net betoogde ook trouwens.