Barry Hay Interview

Verschenen in 2011 in Nieuwe Revu. HIER is de prachtige foto te zien die Corne vd Stelt erbij maakte.

Tits ‘n Ass heet het 31ste album van de Golden Earring, de Haagse rockband die al 50 jaar meedraait. Zanger Barry Hay over borsten en billen, het wilde vriendje van zijn oudste dochter en waarom hij altijd een ebbenhouten plankje bij zich heeft.

Door Guuz Hoogaerts Fotografie Corné van der Stelt

Borsten of billen?
‘Doe mij maar allebei, ik heb toch twee handen? Nee, ze hoeven niet aan een bepaalde maat te voldoen. Het gaat toch om het karakter van een vrouw. Hahaha! Mijn vrouw heeft goeie borsten en een goeie bips, maar daar slaat de albumtitel niet op. Het is een verkoopargument, he. Tits ‘n Ass is een wat ouderwetse Amerikaanse uitdrukking voor iets dat helemaal top is. Je bent naar een concert geweest, en als iemand vraagt hoe het was zeg je: Tits ‘n ass. En nu maar hopen dat iedereen vind dat dat ook voor onze plaat geldt, dan komen we tenminste een beetje uit de kosten.’

In een eerder interview vertelde je dat je met dit album een punt wilde zetten. Is dit het allerlaatste album?
‘Nee, ik bedoelde dat we als band een punt wilde maken. Dat we niet creatief doodgebloed zijn. Dat we nog steeds goeie liedjes kunnen maken. Er is wel een periode geweest dat George (Kooymans, gitarist en samen met Barry schrijver van de meeste nummers, red.) en ik ons niet geroepen voelden om wat nieuws te maken. Ik had het te druk met mijn huis op Curaçao, George had weer andere dingen aan z’n hoofd. Spelen vonden we nog wel leuk, maar nieuwe nummers schrijven, lámaar! Ik stuurde hem wel tekstflarden, dingen die me soms invielen. Maar dan hoorde ik niks. Ineens begon George te poepen zeg. En het hield maar niet op. Te gekke muziek. Nou, en zo neuk je mekaar.’

Waar kwam die inspiratie bij jou dan vandaan?
‘Ik presenteer een radioprogramma op Dolfijn FM, een zender op Curaçao. Dat heet Oorverblindend Goed, ik maak het samen met de baas van de zender. We draaien op dinsdagavond alleen maar muziek die we zelf te gek vinden: soul, blues, rock. Oud en nieuw. Na zo’n avond, waarin je ons langzaam maar zeker lam hoort worden, de zender wordt gesponsord door Heineken, kom ik helemaal vol inspiratie thuis. De rit naar huis is een nachtmerrie, daarom rijd ik ook in een tank. Met mijn gezin heb ik de afspraak dat ik op woensdagavond niet mijn jongste dochter naar school hoef te brengen, anders moet ik er al om 06.00 uur uit. Als ik dan stuiterend van de adrenaline thuis kwam, ging ik net zo lang aan een tekst werken tot hij af was. En die stuurde ik dan naar George. Ik stuurde ook wel eens een half-affe tekst naar George. Mailde hij terug: Helemaal te gek! Was ik er weer makkelijk vanaf gekomen, hahaha!’

Het vorige album verscheen negen jaar geleden. Er is in de tussentijd heel wat veranderd. Je hebt nu Spotify bijvoorbeeld.
‘Sorry? Wie?’

Spotify. Dat is een soort online jukebox waar je gratis, of als je geen reclame wilt horen tegen betaling, naar een hele berg muziek kunt luisteren. De meeste album van de Earring staan er ook op, behalve gek genoeg de laatste plaat.
‘Ik ben niet van de Spotify, wel van de iTunes. Daarop staan ook niet alle albums, trouwens. Heeft ermee te maken dat we een paar keer van label zijn veranderd. Ja, we zitten nu bij dezelfde maatschappij die ons vorige album heeft uitgebracht, maar waarom Universal Millbrook USA niet op Spotify heeft gezet, weet ik veel joh. ‘t Is wel een goed label, er werken nog mensen die we kennen. Terug bij de familie, niet bij een label waar je tekent bij die leuke directeur en twee maanden later zit er ineens iemand anders. Eén of andere lul.’

Social media is erg belangrijk tegenwoordig bij marketing van bands. Ga je nu ook twitteren en facebooken?
‘Ik ben niet van de twitter. En ik zit alleen op Facebook als ik dronken ben, hahaha. Nee, marketing laat ik aan het label over. Ik ben liever lui dan moe. Ik heb alle teksten geschreven, dat vond ik al heel wat.’

Ik hoorde dat jullie benaderd waren door de VPRO om mee te werken aan een aflevering van de serie Classic Albums. Die zou dan moeten gaan over Moontan, het album waarop Radar Love staat. Maar George Kooymans zou hebben gezegd dat hij niet wilde meewerken omdat hij jullie voormalige platenbaas Willem van Kooten niet nog rijker wilde maken. Hoe zit dat?
‘Er is wel een conflict, ja. Destijds hadden we met Willem de afspraak gemaakt dat we na een bepaalde periode als band weer eigenaar werden van de mastertapes. Voor het bedrag wat de opnames hadden gekost. Maar toen puntje bij paaltje kwam, was die datum ineens op magische wijze veranderd. Misschien dat iemand koffie over het contract had gemorst of zo, hahaha. Kijk, ik houd van Willem. Als hij hier nu binnen zou stappen zou ik ‘m geen klap voor z’n kop geven. Hij is wat je noemt ‘a loveable asshole.’ Maar George heeft echt een vete met ‘m. George is ook veel zakelijker dan ik, ik kan geen mensen haten. Als iemand mij besteelt, denk ik: ja, had ik zelf maar beter moeten opletten. Er speelt nu een rechtszaak tegen Willem. Die heeft een hoop geld verdient aan Moontan.’

(De bel gaat. Barry Hay loopt naar de hotelkamerdeur om open te doen en roept: ‘Is dat die prostituée?!’ Het blijkt een kelner met Barry’s tweede virgin mary van dit uur. ‘Oh jammer, het is geen prostituée. Hadden we nog een beetje lol kunnen hebben’.)

De liedjes op Tits ‘ Ass gaan vooral over vrouwen, relaties en auto’s. Onderwerpen waar je al vaker over zong.
‘De klassieke rock ‘n roll-thema’s he. Aanvankelijk zouden we een conceptplaat maken, met een Romeo en Julia-achtig thema. Maar ik zag het niet zitten. Veel te pretentieus. Het begon op Golden Earring-The Musical te lijken. Daar kreeg ik een pindapik van. Het is nu een afwisselend, degelijk album geworden van een band die live staat te spelen. Veel van de zang is gelijk de eerste opname. Ik werd gister gefotografeerd, die man maakt honderden foto’s, maar de eerste was de beste. Zo gaat het vaak.’

Ik had verwacht dat je een nummer over je vader zou hebben geschreven. Dit naar aanleiding van de prachtige documentaire ‘Kissing a Dream’, waarin je op zoek gaat naar zijn graf in India. Dat was feitelijk de eerste keer dat je hem weer terugzag nadat je moeder je op je achtste naar Nederland ontvoerde.
‘Dat hoofdstuk heb ik afgesloten. Door dat graf te zoeken en te vinden, heb ik een duivel uitgedreven. Niet dat mijn vader niet meer in mijn hoofd zit. Maar ik heb daar iets afgemaakt wat me dwars zat. Er nu nog een liedje over schrijven zou pathetisch zijn.’

Heeft de zoektocht naar je wortels nog tot bijzondere inzichten geleidt?
‘Ik ben er bijgelovig van geworden. Bella was mee naar India, dat vond ik wel fijn. Toen we bij het graf stonden zei ik tegen haar: kijk maar goed, als hij er niet was geweest waren jij en ik er ook niet. Een intens moment. Ik heb de cameraploeg toen ook weggestuurd. Toen we wegliepen van de begraafplaats voelde ik ineens een flinke windvlaag. Op een verder windstille dag! Het was een beetje spooky op die begraafplaats. Er liep ook een koe rond. Hadassah de Boer, die de documentaire heeft gemaakt, zei: Je papa zegt dag. Daar zou een mens toch bijgelovig van worden? Sindsdien draag ik dit bij me, een klein ebbenhouten plankje om dingen te kunnen afkloppen.’

Bella is 21, Gina is 12 jaar. Wat vonden je dochters van de albumtitel?
‘Die zijn wel in voor een geintje. Bella zit nu op het conservatorium, die is heel kritisch. Maar ook de muziek kon haar goedkeuring wel wegdragen. De inspiratie voor de titel lag bij een foto van Sophia Loren die ik had gebruikt als tijdelijke hoes. Mijn zwager zag dat, en zei, waarom gebruik je die foto niet? Nou, dat bleek een fortuin te moeten kosten. De titel ‘Tits’ bleef hangen, omdat Sophia op die foto een zomerjurkje aan had waar haar tieten heel goed in uitkwamen. Echt geil. Ik zeg tegen George, we moeten iets met dat ‘Tits’ doen. Zegt hij: Tits ‘s ass. We waren net Knabbel en Babbel, hahaha.’

Zit je oudste dochter ook in een bandje?
‘Ja, maar ik mag nooit komen als ze optreedt. Nou, dat respecteer ik wel. Ze wilde eerst stoppen met het conservatorium, maar ik zei, nee, maak het nou af. Anders doe je alles halfslachtig in je leven. Ze wil niet dat ik me teveel met haar leven bemoei. Ze vind het ook niet leuk als ik in interviews over haar praat. Tikt ze me over op mijn vingers.’

Ze is nu 21, jij woont het grootste deel van het jaar op Curaçao. ZIt je niet soms met samengeknepen billen te bedenken met welke verkeerde mannen ze kan aanpappen?
‘Ze heeft nu een heel wild vriendje. Nee, ik zeg niet wie. Zijn naam begint met een S, hij speelt in een Haagse rockband die begint met een D.. Ze kan wel tegen een stootje hoor. En daarbij, alles wat ik in het verleden heb gedaan mag zij ook doen. Ik zou het hypocriet vinden om haar iets te verbieden. De laatste keer dat ik ‘r zag had ze een enorme kater. Dan heb ik met ‘r te doen, maar ik ga niet zeggen: had je maar niet zoveel moeten drinken. Met mijn jongste dochter heb ik een contract afgesloten toen ze 9 jaar was. Dat ze ook tijdens de puberteit heel lief voor me zou zijn. Maar dat ben ik helaas kwijt, hahaha.’

Hoe kan het dat in bands van generatiegenoten als The Rolling Stones of Deep Purple de belangrijkste leden elkaars bloed wel kunnen drinken, en je over de Earring nooit iets hoort over de onderlinge irritaties?
‘Omdat wij nuchtere Hollanders zijn. Wij accepteren eventuele tekortkomingen veel makkelijker. Wij dineren samen voorafgaand aan een show, en dat is heel geanimeerd. Ik zie in restaurants wel ‘s echtparen zwijgend tegenover elkaar zitten. Met verbazing zit ik te begluren hoe zij aan hem vraagt of het lekker is en hij aan haar vraagt of ze nog een toetje wil. En dat is dan het enige wat ze tegen elkaar zeggen! Bij de Earring kakelt iedereen door elkaar heen, het is chaos. Dat is een bewijs dat het goed zit.’

Mick Jagger heeft laatst een plaat gemaakt met een hobbyband, Superheavy. Drummer Cesar Zuiderwijk en George Kooymans hebben ook naast de Earring nog hun projecten. En jij?
‘Ik ben met iets bezig, een bandje met jonge jongens van het conservatorium. Bella zou aanvankelijk ook mee doen, maar die is afgehaakt. Het idee is van Edwin Janssen van AT Productions, da’s een goeie vriend van me. Pablo van de band DeWolff zit ook in de band. Wat ik een geweldige zanger vind en een fantastische gitarist. We zingen met vier man. Het is een powerunit, jongen! Ik houd ze nog een beetje aan het lijntje, want nu heb ik geen tijd. Maar het plan is dat we volgend jaar op wat middenfestivals gaan spelen. Ik word een middenmoter, hahaha.’

Geoge Kooymans heeft flinke stemproblemen gehad. Hij klinkt nog niet helemaal lekker op het nieuwe album. Jij bent een paar jaar geleden een salmonella-vergiftiging opgelopen waar je goed ziek van was. Passen jullie een beetje op jezelf?
‘Vind je dat George niet goed klinkt? Vind ik helemaal niet. Live heeft hij soms moeite om bepaalde noten te halen, daarom hebben we nu een toetsenist erbij die ook meezingt. Ik weet niet of die stemproblemen iets met ouderdom te maken hebben, het is een virus geweest. Ik sport, ik eet zo weinig mogelijk koolhydraten. Geen brood, geen aardappels. Dat is wel moeilijk, want geef mij een lekkere grote aardappel, peper en zout en wat roomboter en je hoort mij niet meer. Heerlijk. Maar nu ben ik twaalf kilo kwijt.’

In augustus word je 64 jaar. Volgend jaar krijg je dus AOW. Kijk je ernaar uit?
‘Toen Harry Muskee van Cuby & The Blizzards 65 jaar werd, belde hij me op. Het zat ‘m helemáál niet lekker dat hij AOW kreeg. Wow, ik schiet helemaal vol als ik over Harry praat. Hij was mijn buurman op het eiland. Op latere leeftijd zijn we dikke vrienden geworden. We zouden samen een bluesplaat gaan maken. Daniël Lohues zou die produceren, hij vroeg me of ik weer dwarsfluit wilde spelen. Maar toen ging Harry dood. Dat is een gat dat niet meer wordt opgevuld. Kut is dat.’

Door zo’n gebeurtenis word je ook op je eigen sterfelijkheid gedrukt.
‘Nou, daar heb ik Harry niet voor nodig hoor. Ik dacht vroeger dat wanneer je 35 jaar was, dat je dan een ouwe lul was en maatpakken moest dragen. Toen ik zelf 35 werd, heb ik het uitgesteld tot ik 40 zou zijn. En ik bleef het maar uitstellen. Nu ga ik het doen als ik 65 word. Echt waar. Zo, en nu wil ik een bloody mary!’

Nieuwe Revu ontmoet Barry Hay Waar? Conservatorium Hotel, Amsterdam. Tijd? 10.23-11.29 uur.

Genuttigd? Barry Hay drie virgin mary’s, Revu twee koffie en een glas water. Bijzonderheden: Gevraagd naar zijn ervaringen met de Hell’s Angels, vertelt Barry het verhaal dat hij met voormalig Angels-president Big Willem en wat kaderleden in een oud landingvaartuig deelnam aan een botenparade tijdens Sail in Amsterdam. ‘Kwamen we een ketting tegen, waar we niet langs mochten. Maar ja, terwijl de politie stond te kijken voeren we gewoon door. Toen zagen we prins Willem-Alexander in vol ornaat op een boot staan, en alle Angels terugsalueren natuurlijk. Hahaha. Kwajongens waren het. Bijna alle Angels die ik toen een beetje kende, zijn inmiddels overleden trouwens.’