That's What Friends Are For

Begin dit jaar werd ik dan (eindelijk!) gevraagd om een Echte Officiële Compilatie-cd samen te stellen voor het ontstellend sympathieke United Recordings (home of Rose, Floris en een hoop vervelende trance-meuk, but don't hold that against them). Ik denk dat ik een stuk of tien versies heb gemaakt (onder meer met hulp van dj Dewey), mede omdat niet alle door mij geselecteerde tracks gelicenseerd konden worden (= toestemming van label om op compi te zetten).

Maar goed, nu izzie dan in productie, ik heb de hoes reeds gezien met werkelijk schitterend artwork van de Newyorkse illustrator Gregory Christie. 6 juni izzie klaar, en 11 juni wortie gepresenteerd (tegelijk met Bossa Boogie). Zodra ik artwork kan laten zien, zal ik het hier posten.

De cd is getiteld Re:Birth.One - The Jazz Connection. Niet echt mijn idee, maar bij het samenstellen van een compi voor een echte platenmij moeten er compromissen worden gesloten, en dit was er zoëen. Oh well (dat 'One' betekent wel dat er meer gaan volgen, zou je zeggen. Ik zeg van wel). Wat staat erop? Marvin Gaye, Plant Life, Bugz in the Attic, Grant Green, Cassandra Wilson, DJ Sneak, Lefties Soul Connections, C-Mon & Senna, Serge Gainsbourg... koel, wat?

Ik weet sinds mijn biografie over De Heideroosjes (geschreven met Leon Verdonschot) al hoe het is om recensies van je werk te krijgen - niet altijd een prettige ervaring. Ineens blijkt bij wie er nog rekeningen open staan (onder meer bij een verslaggever van het Limburgs Dagblad), en op welke slakken je allemaal zout kunt leggen. Over het algemeen waren de recensies (in Trouw, AD, Limburger, De Stem en Oor) welwillend, lovend en sympathiserend.
Benieuwd of Re:Birth ook besproken gaat worden, en hoe, en waar. En wie dit keer nog een appeltje met me te schillen heeft. Keep you posted.