Loreena Can Dance

Nèt weg voordat Griekenland het Eurovisiesongfestival won, dus wellicht stond de haven van Pythagoria (Samos) afgelopen zaterdag wel in brand. Het zou me verbazen, aangezien het op het eiland nog bijzonder rustig was - laagseizoen, wat 's avonds tot desolaat-lege terassen leidde. Niet dat het ons maar iets kon schelen.

In de hoofdstraat van Pythagorio (het hele eiland telt 9000 inwoners, Pythagorio zal er zo'n kleine 2000 voor haar rekening nemen) zijn twee platenzaken. Een ervan verkoopt louter Griekse volksmuziek, dat nogal larmoyante, naar Turkse pop neigende geneuzel op bouzouki en gitaar. De andere heeft ook een behoorlijke selectie Trio Hellenique-achtigen, maar in het bescheiden woonkamertje staan ook bakken hiphop, jazz, pop en rock. Totale aantal cd's is kleiner dan mijn eigen verzameling, maar de diversiteit verbaasde. Aan wie gaat de plaatverkoper de nieuwe The Bravery-cd verkopen? Of die van Thievery Corporation? Of een John Coltrane-compilatie? Of de eerste Coralie Clement?
In de pop-sectie staat alles op alfabetische volgorde, twee artiesten hebben een eigen vakje. Dead Can Dance, en Loreena McKennitt. Opnieuw: aan wie gaat de plaatverkoper het complete werk van DCD verkopen? Of dat van McKennitt? Pythagorio is een dorp waar je zes maanden lang een speld kan horen vallen, en de andere zes maken maken blonde Noordeuropeanen er de dienst uit - het aantal caféhouders/pleziervaartkapiteinten dat een Hollandse of Scandinavische vrouw aan de haak heeft geslagen, is volgens de ANWB-gids die we bij ons hadden bepaald niet gering.
Mijn nieuwsgierigheid was ook op vakantie, dus ik heb het de platenverkoper niet gevraagd. Maar wellicht gaat hij ze aan caféhouders verkopen. De boulevard is vergeven van de cafés en restaurants, die 's avonds allemaal muziek draaien. Veel Top 40 en eurohouse, maar out of the blue ook Joy Division, dEUS, Novastar. En verderop een flard The Smiths. Gevolgd door Donny Hathaway.

Misschien, maar ik weet het dus niet, is dat de merkbare invloed van de blonde vrouwen/vriendinnen. Dat je tussen de bouzouki's en de sirtaki's ineens The Smiths hoort. Die cd van The Bravery, die raakt die plaatverkoper nog wel kwijt.