sexta-feira, abril 04, 2014

Pharrell

Uit den ouden doosch, mijn interview met Pharrell Williams, voorafgaand aan de release van het derde N*E*R*D-album. Samen met het interview met Daft Punk een van de beroerdst lopende gesprekken die ik ooit had. Maar je kunt er nog best leuk over schrijven:
<
‘Ik ben zo moe man, zoooo moe…’

Een poging tot interview met Pharrell Williams

Het feestje was leuk en duurde de hele nacht. De volgende ochtend zat er echter een peloton journalisten klaar om Pharrell Williams aan de tand te voelen over de nieuwe N*E*R*D-plaat. “Hé, houd eens op met dat gesnurk!”

God, wat was het leuk geweest gisteren. Modeshow van Versace. Donatella was nog naar me toegekomen, had me gekust met die rare lippen van d’r. Naar de kleding heb ik eigenlijk niet zo gekeken, wel naar de meisjes die de weinig verhullende jurkjes droegen. Shiiieeet, ’t was net of ik weer op de set van de Change Clothes-videoclip zat. Waar modellen als Naomi Campbell met steeds minder aan over de catwalk paradeerden, terwijl vriend Jay-Z en ikzelf net deden of we rapten. Toen had ik ook al iets teveel van de Cristal champagne gedronken.

Vanmorgen dus heel vroeg in het vliegtuig van Parijs naar Londen, omdat daar interviews moesten worden gedaan. Arme Chad Hugo, hij zit al een paar dagen in een studio in Londen om als een idioot de nieuwe plaat van N*E*R*D af te mixen. In maart moet die uitkomen. ’t Is nu eind januari. En ze hebben eigenlijk nog geen idee welke nummers ze gaan gebruiken. Een hele batterij aan gastmuzikanten is langs gekomen, maar de keuze is moeilijk man, zo moeilijk.

Moe. Heel moe. Ogen vallen dicht. De letters in het tijdschrift op de tafel van deze Londense hotelkamer lijken te dansen. Gaap. Flink zijn. Kijk, die Shay. Onze rapper. Ligt gewoon keihard te ronken op de vloer! “Hé, houd eens op met dat gesnurk! Ga naar je kamer.”
Interviews. Soms is het wel leuk, maar eigenlijk is verklaren wat je doet als een goocheltruc vertellen. De mystiek verdwijnt, terwijl muziek iets heel magisch is. Neem een nummer als Celestial Blues van Gary Bartz NTU Troop. Afro-jazz uit de jaren zeventig. Wat een baslijn. Wat een pianospel. Fucks you up, man. Maar geloof maar dat er mensen zijn die he-le-maal niks met dat nummer kunnen.

De volgende journalist. Lange blanke man, beetje een buikje. Uit Nederland ofzo. Of er wel eens Spinal Tap-achtige dingen gebeurd zijn toen we op tour waren met N*E*R*D? Weet ik veel. Nee. ’t Is gewoon hard werken. Heel hard werken (Gaap).
Wat een artiest moet hebben om met ons samen te werken? Je moet het heel graag willen. Er moet iets zijn in je wat ons raakt. De passie moet ervan af spatten, weet je. Veel geld meenemen? Ook. Maar die passie, daar gaat het om, man.
Hoe laat is het nu? Half twaalf? En hoeveel journalisten volgen er nog? Vijf?(Ga-haap) Dat blondje van gisteren, met die ondeugende ogen, mmmm. Hé, weer een vraag. Of ik weet hoeveel geld ik op mijn bankrekening heb? Natuurlijk. Maar ik zeg niet hoeveel. Kinderen lezen dit soort verhalen ook, weet je. Het leidt zo af van de muziek. De muziek is waar het om draait, man. Het…eeh…hé, dat ligt best lekker zo, met mijn hoofd op dat tijdschrift.

Wat zit die jongen nou te lachen? Ziet ik er grappig uit, met die langzaam dichtvallende ogen? Oh. Okay. Hé, ik voel me rot man, dat ik de hele nacht heb doorgefeest. Ik ben zo moe, ik weet niet waar ik het zoeken moet. Huh, wat? Michael Jackson? Ja, die heeft mij eens geïnterviewd voor een Engels blad. Heel veel respect, man. Nee, ik heb geen mening over de rechtszaak. Volg ik niet. Echt niet. Nee, ik kijk geen nieuwsuitzendingen op tv. Ik heb geleerd me verre te houden van dit soort zaken.

Mmmmm…moet ik mijn ketting misschien even afdoen – is wel een beetje zwaar om mijn nek. Oh, nog een vraag. Over de nieuwe plaat. Ja, die wordt goed. Echt heel goed. Heel kleurrijk. Er zijn zoveel kleuren man, zoveel mooie kleuren. Zo levendig. De nieuwe plaat is als een rit in een achtbaan. Je geest gaat alle kanten op. Veel verrassingen. Enige wat de luisteraar moet doen is zijn geest openstellen. Snap je wat ik bedoel?
Hoe lang zijn we bezig? Kunnen we er nu mee ophouden? Mooi. Hé, bedankt man, voor je interesse. Sorry dat ik zo moe ben. Nee, je hebt me niet verveeld. Echt.